ماه سیّاره ای است که به دور زمین در حال حرکت است و حجم آن یک چهاردهم زمین می باشد. همان طور که ماه برای ما خاکیان طلوع و غروب دارد، همچنین کره ی زمین برای ماه نوردان و ساکنان آینده ی ماه طلوع و غروب دارد،گاهی قسمت یا همه آن پیداست و گاهی از آن اثری نیست.

نکته ای که حتماً باید به آن توجّه داشت این است که قبله تنها خود خانه ی کعبه نیست، بلکه امتداد آن از دو طرف پایین و بالا – در آسمان – نیز قبله است؛ یعنی هر کس به سوی خطّی که بر کعبه عمود است و از آن می گذرد بایستد رو به جانب قبله ایستاده است و با توجّه به این مسأله، قبله ی ماه نشینان در هنگامی که زمین در پشت افق ماه قرار گرفته است روشن می گردد

بنابراین هنگام طلوع زمین، مجموع کره خاکی قبله کسانی است که در ماه نماز می گزارند و همین که برابر کره زمین بایستند (یا در برابر خطی که عمود بر کعبه از دو طرف زمین می گذرد قرار گیرند) در واقع مقابل کعبه ایستاده اند و استقبال کعبه که شرط صحّت نماز است تحقّق می پذیرد.